Αθήνα, 1896
- Ακόμα ένα ποτηράκι…Ο Σπύρος Λούης, «μυθικός» νικητής του Μαραθωνίου δρόμου το 1896, αμέσως μετά τον
τερματισμό αρνήθηκε να πιει από τα επίσημα αναψυκτικά των διοργανωτών και το έριξε έξω προτιμώντας μερικά ποτηράκια κρασί!
- Ενώπιον του Εξοχωτάτου…
Ο Γάλλος δρομέας των 100 μέτρων, Τουρνουά, πήρε μέρος στον αγώνα φορώντας λευκά γάντια. «Τρέχω μπροστά στον Βασιλιά», ήταν η αφοπλιστική του εξήγηση.
- Πολυσυμμετοχικότητα
Πολλοί τουρίστες που είχαν έρθει για να παρακολουθήσουν τους αγώνες, ενθουσιασμένοι από το γενικότερο κλίμα που επικρατούσε εκείνες τις μέρες στην Αθήνα, δήλωσαν συμμετοχή σε διάφορα αθλήματα με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση του Άγγλου Τζον Μπόλαντ, ο οποίος κέρδισε χρυσά μετάλλια στο απλό και το διπλό του τένις, αναπληρώνοντας έναν αθλητή που αρρώστησε.
- Να το πάρεις το κορίτσι…
Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης Γεώργιος Αβέρωφ θέλησε να «ξεφορτωθεί» την κόρη του και πρότεινε στον Σπύρο Λούη να του τη δώσει για νύφη. Ο νερουλάς δε μάσησε και το συνοικέσιο δεν έλαβε αίσιο τέλος.
Παρίσι, 1900
- Ο άγνωστος πιτσιρικάς
Σε ηλικία μόλις 9 ετών, ένας μικρός Γάλλος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με την ολλανδική ομάδα της δικώπου με πηδαλιούχο. Ο πιτσιρικάς αντικατέστησε τον κανονικό πηδαλιούχο, ο οποίος αποκλείστηκε ως υπέρβαρος και έγινε έτσι ο νεότερος Ολυμπιονίκης. Κανείς δεν έμαθε ποτέ το όνομά του, αφού ο μείραξ εξαφανίστηκε μετά την απονομή, προφανώς φοβούμενος το μπερντάκι από τον πατέρα του που θα τον αναζητούσε για πολλές ώρες χωρίς αποτέλεσμα.
- Χρυσά κατόπιν εορτής
Η ανοργανωσιά βασίλευε στους Αγώνες του Παρισιού. Ο Μισέλ Τεατό, νικητής του Μαραθωνίου, παρέλαβε το μετάλλιό του 12 χρόνια μετά, ενώ η Μάργκαρετ Άμποτ – φοιτήτρια των καλών Τεχνών – αποφάσισε να πάρει μέρος στο αγώνισμα του γκολφ, κέρδισε το χρυσό, αλλά μέχρι το θάνατό της πίστευε πως είχε πάρει μέρος σε κάποιο τουρνουά.
- Θα σου σπάσω τα μούτρα…Ο Αμερικανός Άλβιν Κρένζλαϊν κέρδισε τέσσερα χρυσά στον στίβο, όμως το τελευταίο ήταν το πλέον επεισοδιακό. Στον τελικό του μήκους, ο Άλβιν κέρδισε τον κύριο αντίπαλό του Μέγιερ Πρίνστάιν για μόλις ένα εκατοστό, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να τον γρονθοκοπήσει εκτός εαυτού στο πρόσωπο!
Σεντ Λούις, 1904
- Γυμναστής με πόδι…πειρατή
Ο Αμερικανός Τζορτζ Άιζερ κέρδισε τέσσερα μετάλλια (δυο χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο) στη γυμναστική με ένα ξύλινο πόδι, αφού μικρός είχε ακρωτηριαστεί από ένα τρένο τη στιγμή που έπαιζε στις ράγες.
- Φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό…
Ο Ούγγρος Λάγιος Γκέντσι συνήθιζε να πίνει κρασί πριν τους αγώνες για να μπει στο κέφι και να κάνει καλές επιδόσεις. Ήταν από τα φαβορί για την κατάκτηση ενός μεταλλίου στο ύψος, μέχρι τη στιγμή που οι άνθρωποι της αποστολής ανακάλυψαν την καβάντζα του και έκρυψαν τα μπουκάλια. Αποτέλεσμα; Ο Λάγιος ήρθε μόλις τέταρτος με άλμα στο 1.75. Την επόμενη, όταν και του επεστράφη ο οίνος, ο θεριακλής Ούγγρος σε ανεπίσημο αγώνα πέρασε με άνεση το 1.80!!!
Λονδίνο, 1908
- Ένα κατοστάρι… εννιά μέτρα μακρύτερο
Οι κολλημένοι με τις γιάρδες Εγγλέζοι, αποφάσισαν τελικά να υιοθετήσουν το μετρικό σύστημα, όχι όμως χωρίς γκρίνια. Το βρετανικό κοινό θεώρησε άδικη αυτή την αλλαγή, αφού οι αθλητές της χώρας τους έπρεπε να ξεχάσουν τις 100 γιάρδες (91 μέτρα περίπου) και να τρέξουν εννιά μέτρα παραπάνω.
- Χρυσός εξηντάρης
Ο παππούς από τη Σουηδία, Όσκαρ Σουάν, κέρδισε ένα χάλκινο και δυο χρυσά μετάλλια στη Σκοποβολή. Ο 60χρονος «αετομάτης» πρόσθεσε το 1912 άλλα δυο μετάλλια στη συλλογή του, ενώ το 1920, σε ηλικία πλέον 72 ετών, έσπασε όλα τα ρεκόρ φεύγοντας από την Αντβέρπη με ένα ακόμα ασημένιο στις αποσκευές του.
- Ο λαστιχένιος ΓιούριΟι γιατροί τού είχαν ξεκαθαρίσει πως δεν θα ξαναπερπατούσε λόγω της παραλυτικής πολιομυελίτιδας από την οποία προσβλήθηκε όταν ήταν μικρός. Όμως ο Ρέιμοντ Γιούρι δεν το έβαλε κάτω, επινόησε δικές του ασκήσεις και μετά από πολύχρονη και σκληρή προσπάθεια, κατάφερε να ξανασταθεί όρθιος. Από εκείνη τη στιγμή σάρωσε όλα τα μετάλλια στα άλματα (1900, 1904, 1908, 6 χρυσά σε μήκος και ύψος άνευ φοράς), αποκτώντας το προσωνύμιο «λαστιχένιος».
Στοκχόλμη, 1912
- Που πήγε ο Κανικούρι;Ο Ιάπωνας μαραθωνοδρόμος Κανικούρι δεν τερμάτισε ποτέ, αλλά το μυστήριο το έλυσε ο ίδιος αφού πρώτα παρήλθε μισός αιώνας. Ενώ βρισκόταν στο 20ο χιλιόμετρο της διαδρομής, υπέκυψε στην πρόσκληση κάποιων θεατών και πήγε κοντά τους για να δροσιστεί. Αμέσως μετά ένιωσε τύψεις (αφού κάτι τέτοιο ήταν αντικανονικό) και αντί για τον τερματισμό, προτίμησε να γυρίσει κρυφά στην Ιαπωνία.
- Μαραθώνιο θύμα
Εκτός από τη ντροπή που ένιωσε ο Κανικούρι, ο Μαραθώνιος της Στοκχόλμης επιφύλαξε και ένα τραγικό συμβάν. Ο Πορτογάλος αθλητής Φρανσίσκο Λάζαρο κατέρρευσε στο 30ο χιλιόμετρο, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, αλλά δυστυχώς μια μέρα αργότερα έχασε τη μάχη, αφήνοντας την τελευταία του πνοή.
- Πέρνα με να σε περνώ
Ο Φινλανδός Χέινς Κολεμάινεν κατέκτησε 4 χρυσά μετάλλια στους δρόμους αντοχής. Η κούρσα όμως των 5000 μέτρων έμεινε στην ιστορία, αφού ο Κολεμάινεν και ο αντίπαλός του Γάλλος Ζαν Μπουέν, προσπέρασαν ο ένας τον άλλο 16 φορές. Ο μεγάλος Φινλανδός ήταν ο πρώτος αθλητής που χρησιμοποίησε ψυχολόγο στην προετοιμασία του.
Αμβέρσα, 1920
- Κάνα ζευγάρι παπούτσια ρε παιδιά;
Ο άνθρωπος που νίκησε τον μεγάλο Πάαβο Νούρμι στα 5 χιλιόμετρα ήταν ένας φανατικός καπνιστής, ο Γάλλος Ζοζέφ Γκιγμό, ο οποίος πήρε και το ασημένιο στα 10.000 μέτρα, διαδρομή την οποία έτρεξε με δυο νούμερα μεγαλύτερα παπούτσια, αφού τα δικά του είχαν κλαπεί την παραμονή του αγώνα.
- Καλοκαίρια και χειμώνες…
Ο μοναδικός άνθρωπος που έχει πάρει χρυσά μετάλλια σε Θερινούς και Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι ο Αμερικανός Έντουαρντ Ίγκαν. Το 1920 στην Αμβέρσα κέρδισε την κατηγορία ελαφρών βαρών στην πυγμαχία, ενώ 12 χρόνια αργότερα, στους αγώνες του Λέικ Πλάσιντ, κρέμασε στο λαιμό του άλλο ένα χρυσό, αυτή τη φορά με την ομάδα των ΗΠΑ στο τετραπλό έλκηθρο.
- Ο Ζορό του «επέ»Ο Ιταλός Νέντο Νάντι έχει δημιουργήσει μια από τις μεγαλύτερες επιδόσεις στο άθλημα της ξιφασκίας, κερδίζοντας 22 αγώνες και χάνοντας μόνο 2. Ο Νέντο λάτρευε από μικρός την ξιφομαχία, σε αντίθεση με τον πατέρα του που την θεωρούσε επικίνδυνη και απαγόρευε αυστηρά στον γιό του να προπονείται στο επέ.
Παρίσι 1924
- Το νου σου, δαγκώνω…
Ο Γάλλος μποξέρ Ροζέρ Μπρους αποκλείστηκε από τους κριτές στον ημιτελικό αγώνα της κατηγορίας του, επειδή αντί να πυγμαχεί, δάγκωνε τον αντίπαλό του στο στήθος. Το «θύμα», ο Βρετανός Χένρι Μαλίν, αφού την έβγαλε καθαρή από τα σαγόνια του Μπρους, κέρδισε τελικά το χρυσό μετάλλιο.
- Άλμα σε λάθος άθλημα
Ο Αμερικανός Ρόμπερτ Λεζέντρ έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος πηδώντας 7.77μ., αλλά δεν πήρε το χρυσό μετάλλιο, πολύ απλά γιατί η επίδοση έγινε στο αγώνισμα του δεκάθλου. Η συνολική του συγκομιδή τού έδωσε τελικά το χάλκινο μετάλλιο. Το χρυσό στο μήκος πήρε ένας άλλος Αμερικάνος, ο Γουίλιαμ Ντέχαρτ με άλμα στα 7.44μ.
- Η «ζαργάνα» της Μάγχης
Η Αμερικανίδα Γκέρτρουντ Έντερλ πήρε το χρυσό στα 100 μ. ελεύθερο και μαζί φόρα για να γίνει δυο χρόνια αργότερα η πρώτη γυναίκα που διέσχισε κολυμπώντας το στενό της Μάγχης.
Άμστερνταμ 1928
- Οι Γερμανοί ξανάρχονται…
Η επανεμφάνιση των Γερμανών – μετά από 16 χρόνια σιωπηλής τιμωρίας λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου – συνοδεύτηκε από 31 μετάλλια (εκ των οποίων τα 10 χρυσά) και τη δεύτερη θέση στον συγκεντρωτικό πίνακα πίσω από τις ΗΠΑ.
- Που πας; Δε βλέπεις τις πάπιες;
Μέγιστη μορφή του Ολυμπιακού κινήματος ο Αυστραλός κωπηλάτης Χένρι Πιρς, ο οποίος μόλις είδε στη διάρκεια της ημιτελικής κούρσας ένα κοπάδι πάπιες να περνούν αμέριμνα μπροστά του, σταμάτησε και περίμενε ευλαβικά να περάσουν. Τελικά κατάφερε να πάρει την πρόκριση και το χρυσό μετάλλιο στον τελικό.
Λος Άντζελες 1932
- 3.400 μέτρα… στιπλ
Η συσκευή που μετράει τους γύρους έκανε γκάφα και «ανάγκασε» τους αθλητές να κάνουν μια στροφή παραπάνω στον τελικό των 3.000 στιπλ. Ο νικητής δεν άλλαξε, όμως ο δεύτερος έχασε το ασημένιο μετάλλιο γιατί στα επιπλέον 400 μέτρα, ο Τόμας Ίβενσον πέρασε τον Τζόζεφ Μακ Κλάσκεϊ. Το καλύτερο απ’ όλα είναι πως ενώ αποδείχθηκε το λάθος, η κατάταξη έμεινε όπως είχε, αφού δεν έγινε ένσταση από την ενδιαφερόμενη πλευρά.
- Σκανδιναβικό θηρίο
Ο Σουηδός παλαιστής Καρλ Βέστεργκεν κέρδισε τον τρίτο του Ολυμπιακό τίτλο στην ελληνορωμαϊκή πάλη συμπληρώνοντας 12 χρόνια στην κορυφή του αθλήματος. Το 1920 κέρδισε στα μεσαία βάρη, το 1924 στα ελαφρά και το 1932 στα… βαρέα βάρη.
- Δώστε μου άθλημα να αγωνιστώ
Η Τεξανή με νορβηγικές ρίζες Μίλντρεντ Ντίντρικσον κέρδισε δυο χρυσά μετάλλια – στα 80 μέτρα με εμπόδια και στο άλμα εις ύψος – και ένα ασημένιο στον ακοντισμό. Κατηγορήθηκε για επαγγελματισμό, επειδή πληρωνόταν για να παραδίδει μαθήματα κολύμβησης σε παιδιά, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Έπαιξε μπάσκετ σε αντρική ομάδα και αργότερα ασχολήθηκε επιτυχημένα με το επαγγελματικό γκολφ. Θεωρείται η πιο πλήρης αθλήτρια όλων των εποχών.
Βερολίνο, 1936 - Πάρε ύμνο να ‘χεις
Στην τελετή έναρξης η χιτλερική νεολαία παρέλασε υπό τους ήχους της όπερας του Βάγκνερ «Tannhauser». Ακολούθησε ο γερμανικός ύμνος και έπειτα ο ύμνος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Ο τελευταίος ακούστηκε συνολικά 480 φορές κατά τη διάρκεια των αγώνων!
- Φίλοι μέχρι θανατου
Ο μεγάλος Τζέσε Όουενς δέχτηκε συμβουλές στον προκριματικό του μήκους από τον αντίπαλό του Γερμανό Λουτζ Λονγκ και κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, στον οποίο νίκησε το ζωντανό σύμβολο της Άριας φυλής μετά από σκληρή μονομαχία. Οι δυο αθλητές συνδέθηκαν με στενή φιλία, την οποία διέκοψε ο θάνατος του Λονγκ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
- Χωρίς όρια
Ο Ούγγρος Ολίβιε Χάλασι κέρδισε το τρίτο του μετάλλιο με την ομάδα του πόλο (φωτό), αν και ακρωτηριασμένος. Ο Χάλασι είχε χάσει το πόδι του από το γόνατο και κάτω σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Ο άνθρωπος με τα δύο ονόματα ήταν Κορεάτης. Τότε η Κορέα ήταν υπό Ιαπωνική Κατοχή κι ο νικητής του Μαραθωνίου είχε διαλέξει αυτό τον τρόπο για να τονίσει ότι δεν ήταν Ιάπωνας, αλλά κάτι άλλο.
Στο Βερολίνο είχε πάει ως το μεγάλο φαβορί και δικαίωσε τη φήμη του. Από το 1933 έως το 1936 είχε κερδίσει τους δέκα από τους δεκατρείς Μαραθωνίους στους οποίους είχε πάρει μέρος. Κι εκεί στη πρωτεύουσα του Γ’ Ράιχ είχε συντροφιά στο βάθρο ένα ακόμα συμπατριώτη του.
Ήταν ο 3ος του αγωνίσματος. Κορεάτης κι αυτός, αλλά φορούσε το εθνόσημο της Ιαπωνίας. Τα δάκρυα και των δύο επάνω στο βάθρο την ώρα που ακουγόταν ο Ιαπωνικός Εθνικός Ύμνος δεν αφορούσαν μόνο τη νίκη τους, αλλά και την ελπίδα κάποτε να δουν την πατρίδα τους ελεύθερη. Ειρωνεία. Την είδαν ελεύθερη, αλλά εις διπλούν. Βόρεια και Νότια. Ας όψονται τα γεωπολιτικά παιχνίδια.
Εννιά συλλήψεις στη Κορέα
Πίσω στη πατρίδα του η είδηση της νίκης του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Οι συμπατριώτες του ένοιωσαν σε κάτι ανώτεροι από τους κατακτητές τους. Μία εφημερίδα όμως ξεπέρασε τα όρια που είχαν θέσει οι Γιαπωνέζοι. Δεν δημοσίευσε την επίσημη φωτογραφία όπου ο νικητής κοιτούσε την Ιαπωνική σημαία. Με ένα ψαλίδα έκοψαν τη σημαία κι άφησαν το νικητή. Εννιά δημοσιογράφοι της εφημερίδας φυλακίστηκαν για την ενέργειά τους αυτή.
- Ακόμα ένα ποτηράκι…Ο Σπύρος Λούης, «μυθικός» νικητής του Μαραθωνίου δρόμου το 1896, αμέσως μετά τον
τερματισμό αρνήθηκε να πιει από τα επίσημα αναψυκτικά των διοργανωτών και το έριξε έξω προτιμώντας μερικά ποτηράκια κρασί!
- Ενώπιον του Εξοχωτάτου…
Ο Γάλλος δρομέας των 100 μέτρων, Τουρνουά, πήρε μέρος στον αγώνα φορώντας λευκά γάντια. «Τρέχω μπροστά στον Βασιλιά», ήταν η αφοπλιστική του εξήγηση.
- Πολυσυμμετοχικότητα
Πολλοί τουρίστες που είχαν έρθει για να παρακολουθήσουν τους αγώνες, ενθουσιασμένοι από το γενικότερο κλίμα που επικρατούσε εκείνες τις μέρες στην Αθήνα, δήλωσαν συμμετοχή σε διάφορα αθλήματα με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση του Άγγλου Τζον Μπόλαντ, ο οποίος κέρδισε χρυσά μετάλλια στο απλό και το διπλό του τένις, αναπληρώνοντας έναν αθλητή που αρρώστησε.
- Να το πάρεις το κορίτσι…
Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης Γεώργιος Αβέρωφ θέλησε να «ξεφορτωθεί» την κόρη του και πρότεινε στον Σπύρο Λούη να του τη δώσει για νύφη. Ο νερουλάς δε μάσησε και το συνοικέσιο δεν έλαβε αίσιο τέλος.
Παρίσι, 1900
- Ο άγνωστος πιτσιρικάς
Σε ηλικία μόλις 9 ετών, ένας μικρός Γάλλος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με την ολλανδική ομάδα της δικώπου με πηδαλιούχο. Ο πιτσιρικάς αντικατέστησε τον κανονικό πηδαλιούχο, ο οποίος αποκλείστηκε ως υπέρβαρος και έγινε έτσι ο νεότερος Ολυμπιονίκης. Κανείς δεν έμαθε ποτέ το όνομά του, αφού ο μείραξ εξαφανίστηκε μετά την απονομή, προφανώς φοβούμενος το μπερντάκι από τον πατέρα του που θα τον αναζητούσε για πολλές ώρες χωρίς αποτέλεσμα.
- Χρυσά κατόπιν εορτής
Η ανοργανωσιά βασίλευε στους Αγώνες του Παρισιού. Ο Μισέλ Τεατό, νικητής του Μαραθωνίου, παρέλαβε το μετάλλιό του 12 χρόνια μετά, ενώ η Μάργκαρετ Άμποτ – φοιτήτρια των καλών Τεχνών – αποφάσισε να πάρει μέρος στο αγώνισμα του γκολφ, κέρδισε το χρυσό, αλλά μέχρι το θάνατό της πίστευε πως είχε πάρει μέρος σε κάποιο τουρνουά.
- Θα σου σπάσω τα μούτρα…Ο Αμερικανός Άλβιν Κρένζλαϊν κέρδισε τέσσερα χρυσά στον στίβο, όμως το τελευταίο ήταν το πλέον επεισοδιακό. Στον τελικό του μήκους, ο Άλβιν κέρδισε τον κύριο αντίπαλό του Μέγιερ Πρίνστάιν για μόλις ένα εκατοστό, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να τον γρονθοκοπήσει εκτός εαυτού στο πρόσωπο!
Σεντ Λούις, 1904
- Γυμναστής με πόδι…πειρατή
Ο Αμερικανός Τζορτζ Άιζερ κέρδισε τέσσερα μετάλλια (δυο χρυσά, ένα ασημένιο και ένα χάλκινο) στη γυμναστική με ένα ξύλινο πόδι, αφού μικρός είχε ακρωτηριαστεί από ένα τρένο τη στιγμή που έπαιζε στις ράγες.
- Φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό…
Ο Ούγγρος Λάγιος Γκέντσι συνήθιζε να πίνει κρασί πριν τους αγώνες για να μπει στο κέφι και να κάνει καλές επιδόσεις. Ήταν από τα φαβορί για την κατάκτηση ενός μεταλλίου στο ύψος, μέχρι τη στιγμή που οι άνθρωποι της αποστολής ανακάλυψαν την καβάντζα του και έκρυψαν τα μπουκάλια. Αποτέλεσμα; Ο Λάγιος ήρθε μόλις τέταρτος με άλμα στο 1.75. Την επόμενη, όταν και του επεστράφη ο οίνος, ο θεριακλής Ούγγρος σε ανεπίσημο αγώνα πέρασε με άνεση το 1.80!!!
Λονδίνο, 1908
- Ένα κατοστάρι… εννιά μέτρα μακρύτερο
Οι κολλημένοι με τις γιάρδες Εγγλέζοι, αποφάσισαν τελικά να υιοθετήσουν το μετρικό σύστημα, όχι όμως χωρίς γκρίνια. Το βρετανικό κοινό θεώρησε άδικη αυτή την αλλαγή, αφού οι αθλητές της χώρας τους έπρεπε να ξεχάσουν τις 100 γιάρδες (91 μέτρα περίπου) και να τρέξουν εννιά μέτρα παραπάνω.
- Χρυσός εξηντάρης
Ο παππούς από τη Σουηδία, Όσκαρ Σουάν, κέρδισε ένα χάλκινο και δυο χρυσά μετάλλια στη Σκοποβολή. Ο 60χρονος «αετομάτης» πρόσθεσε το 1912 άλλα δυο μετάλλια στη συλλογή του, ενώ το 1920, σε ηλικία πλέον 72 ετών, έσπασε όλα τα ρεκόρ φεύγοντας από την Αντβέρπη με ένα ακόμα ασημένιο στις αποσκευές του.
- Ο λαστιχένιος ΓιούριΟι γιατροί τού είχαν ξεκαθαρίσει πως δεν θα ξαναπερπατούσε λόγω της παραλυτικής πολιομυελίτιδας από την οποία προσβλήθηκε όταν ήταν μικρός. Όμως ο Ρέιμοντ Γιούρι δεν το έβαλε κάτω, επινόησε δικές του ασκήσεις και μετά από πολύχρονη και σκληρή προσπάθεια, κατάφερε να ξανασταθεί όρθιος. Από εκείνη τη στιγμή σάρωσε όλα τα μετάλλια στα άλματα (1900, 1904, 1908, 6 χρυσά σε μήκος και ύψος άνευ φοράς), αποκτώντας το προσωνύμιο «λαστιχένιος».
Στοκχόλμη, 1912
- Που πήγε ο Κανικούρι;Ο Ιάπωνας μαραθωνοδρόμος Κανικούρι δεν τερμάτισε ποτέ, αλλά το μυστήριο το έλυσε ο ίδιος αφού πρώτα παρήλθε μισός αιώνας. Ενώ βρισκόταν στο 20ο χιλιόμετρο της διαδρομής, υπέκυψε στην πρόσκληση κάποιων θεατών και πήγε κοντά τους για να δροσιστεί. Αμέσως μετά ένιωσε τύψεις (αφού κάτι τέτοιο ήταν αντικανονικό) και αντί για τον τερματισμό, προτίμησε να γυρίσει κρυφά στην Ιαπωνία.
- Μαραθώνιο θύμα
Εκτός από τη ντροπή που ένιωσε ο Κανικούρι, ο Μαραθώνιος της Στοκχόλμης επιφύλαξε και ένα τραγικό συμβάν. Ο Πορτογάλος αθλητής Φρανσίσκο Λάζαρο κατέρρευσε στο 30ο χιλιόμετρο, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, αλλά δυστυχώς μια μέρα αργότερα έχασε τη μάχη, αφήνοντας την τελευταία του πνοή.
- Πέρνα με να σε περνώ
Ο Φινλανδός Χέινς Κολεμάινεν κατέκτησε 4 χρυσά μετάλλια στους δρόμους αντοχής. Η κούρσα όμως των 5000 μέτρων έμεινε στην ιστορία, αφού ο Κολεμάινεν και ο αντίπαλός του Γάλλος Ζαν Μπουέν, προσπέρασαν ο ένας τον άλλο 16 φορές. Ο μεγάλος Φινλανδός ήταν ο πρώτος αθλητής που χρησιμοποίησε ψυχολόγο στην προετοιμασία του.
Αμβέρσα, 1920
- Κάνα ζευγάρι παπούτσια ρε παιδιά;
Ο άνθρωπος που νίκησε τον μεγάλο Πάαβο Νούρμι στα 5 χιλιόμετρα ήταν ένας φανατικός καπνιστής, ο Γάλλος Ζοζέφ Γκιγμό, ο οποίος πήρε και το ασημένιο στα 10.000 μέτρα, διαδρομή την οποία έτρεξε με δυο νούμερα μεγαλύτερα παπούτσια, αφού τα δικά του είχαν κλαπεί την παραμονή του αγώνα.
- Καλοκαίρια και χειμώνες…
Ο μοναδικός άνθρωπος που έχει πάρει χρυσά μετάλλια σε Θερινούς και Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι ο Αμερικανός Έντουαρντ Ίγκαν. Το 1920 στην Αμβέρσα κέρδισε την κατηγορία ελαφρών βαρών στην πυγμαχία, ενώ 12 χρόνια αργότερα, στους αγώνες του Λέικ Πλάσιντ, κρέμασε στο λαιμό του άλλο ένα χρυσό, αυτή τη φορά με την ομάδα των ΗΠΑ στο τετραπλό έλκηθρο.
- Ο Ζορό του «επέ»Ο Ιταλός Νέντο Νάντι έχει δημιουργήσει μια από τις μεγαλύτερες επιδόσεις στο άθλημα της ξιφασκίας, κερδίζοντας 22 αγώνες και χάνοντας μόνο 2. Ο Νέντο λάτρευε από μικρός την ξιφομαχία, σε αντίθεση με τον πατέρα του που την θεωρούσε επικίνδυνη και απαγόρευε αυστηρά στον γιό του να προπονείται στο επέ.
Παρίσι 1924
- Το νου σου, δαγκώνω…
Ο Γάλλος μποξέρ Ροζέρ Μπρους αποκλείστηκε από τους κριτές στον ημιτελικό αγώνα της κατηγορίας του, επειδή αντί να πυγμαχεί, δάγκωνε τον αντίπαλό του στο στήθος. Το «θύμα», ο Βρετανός Χένρι Μαλίν, αφού την έβγαλε καθαρή από τα σαγόνια του Μπρους, κέρδισε τελικά το χρυσό μετάλλιο.
- Άλμα σε λάθος άθλημα
Ο Αμερικανός Ρόμπερτ Λεζέντρ έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος πηδώντας 7.77μ., αλλά δεν πήρε το χρυσό μετάλλιο, πολύ απλά γιατί η επίδοση έγινε στο αγώνισμα του δεκάθλου. Η συνολική του συγκομιδή τού έδωσε τελικά το χάλκινο μετάλλιο. Το χρυσό στο μήκος πήρε ένας άλλος Αμερικάνος, ο Γουίλιαμ Ντέχαρτ με άλμα στα 7.44μ.
- Η «ζαργάνα» της Μάγχης
Η Αμερικανίδα Γκέρτρουντ Έντερλ πήρε το χρυσό στα 100 μ. ελεύθερο και μαζί φόρα για να γίνει δυο χρόνια αργότερα η πρώτη γυναίκα που διέσχισε κολυμπώντας το στενό της Μάγχης.
Άμστερνταμ 1928
- Οι Γερμανοί ξανάρχονται…
Η επανεμφάνιση των Γερμανών – μετά από 16 χρόνια σιωπηλής τιμωρίας λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου – συνοδεύτηκε από 31 μετάλλια (εκ των οποίων τα 10 χρυσά) και τη δεύτερη θέση στον συγκεντρωτικό πίνακα πίσω από τις ΗΠΑ.
- Που πας; Δε βλέπεις τις πάπιες;
Μέγιστη μορφή του Ολυμπιακού κινήματος ο Αυστραλός κωπηλάτης Χένρι Πιρς, ο οποίος μόλις είδε στη διάρκεια της ημιτελικής κούρσας ένα κοπάδι πάπιες να περνούν αμέριμνα μπροστά του, σταμάτησε και περίμενε ευλαβικά να περάσουν. Τελικά κατάφερε να πάρει την πρόκριση και το χρυσό μετάλλιο στον τελικό.
Λος Άντζελες 1932
- 3.400 μέτρα… στιπλ
Η συσκευή που μετράει τους γύρους έκανε γκάφα και «ανάγκασε» τους αθλητές να κάνουν μια στροφή παραπάνω στον τελικό των 3.000 στιπλ. Ο νικητής δεν άλλαξε, όμως ο δεύτερος έχασε το ασημένιο μετάλλιο γιατί στα επιπλέον 400 μέτρα, ο Τόμας Ίβενσον πέρασε τον Τζόζεφ Μακ Κλάσκεϊ. Το καλύτερο απ’ όλα είναι πως ενώ αποδείχθηκε το λάθος, η κατάταξη έμεινε όπως είχε, αφού δεν έγινε ένσταση από την ενδιαφερόμενη πλευρά.
- Σκανδιναβικό θηρίο
Ο Σουηδός παλαιστής Καρλ Βέστεργκεν κέρδισε τον τρίτο του Ολυμπιακό τίτλο στην ελληνορωμαϊκή πάλη συμπληρώνοντας 12 χρόνια στην κορυφή του αθλήματος. Το 1920 κέρδισε στα μεσαία βάρη, το 1924 στα ελαφρά και το 1932 στα… βαρέα βάρη.
- Δώστε μου άθλημα να αγωνιστώ
Η Τεξανή με νορβηγικές ρίζες Μίλντρεντ Ντίντρικσον κέρδισε δυο χρυσά μετάλλια – στα 80 μέτρα με εμπόδια και στο άλμα εις ύψος – και ένα ασημένιο στον ακοντισμό. Κατηγορήθηκε για επαγγελματισμό, επειδή πληρωνόταν για να παραδίδει μαθήματα κολύμβησης σε παιδιά, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Έπαιξε μπάσκετ σε αντρική ομάδα και αργότερα ασχολήθηκε επιτυχημένα με το επαγγελματικό γκολφ. Θεωρείται η πιο πλήρης αθλήτρια όλων των εποχών.
Βερολίνο, 1936 - Πάρε ύμνο να ‘χεις
Στην τελετή έναρξης η χιτλερική νεολαία παρέλασε υπό τους ήχους της όπερας του Βάγκνερ «Tannhauser». Ακολούθησε ο γερμανικός ύμνος και έπειτα ο ύμνος του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Ο τελευταίος ακούστηκε συνολικά 480 φορές κατά τη διάρκεια των αγώνων!
- Φίλοι μέχρι θανατου
Ο μεγάλος Τζέσε Όουενς δέχτηκε συμβουλές στον προκριματικό του μήκους από τον αντίπαλό του Γερμανό Λουτζ Λονγκ και κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, στον οποίο νίκησε το ζωντανό σύμβολο της Άριας φυλής μετά από σκληρή μονομαχία. Οι δυο αθλητές συνδέθηκαν με στενή φιλία, την οποία διέκοψε ο θάνατος του Λονγκ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
- Χωρίς όρια
Ο Ούγγρος Ολίβιε Χάλασι κέρδισε το τρίτο του μετάλλιο με την ομάδα του πόλο (φωτό), αν και ακρωτηριασμένος. Ο Χάλασι είχε χάσει το πόδι του από το γόνατο και κάτω σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Σον Κι Τσονκ, ο Κορεάτης που αγαπούσε την πατρίδα του.. (http://retrosport.wordpress.com)
Το 1936 στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου των Ολυμπιακών Αγώνων για τους
Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ένας Ασιάτης με δύο ονόματα. Στους Ευρωπαίους τα
Ασιατικά ονόματα λένε ελάχιστα πράγματα. Για τους Ασιάτες όμως είναι
κάτι παραπάνω από ένα όνομα. Ο νικητής στα χαρτιά λεγόταν Γιου Κιτέι κι
αγωνιζόταν με την Ιαπωνική Ολυμπιακή ομάδα. Όποιος τον ρωτούσε όμως του
απαντούσε Σον Κι Τσονκ. Κι αν του ζητούσε αυτόγραφο θα του έγραφε με
ιδεογράμματα το όνομά του και θα του ζωγράφιζε δίπλα το περίγραμμα της
Κορέας.Ο άνθρωπος με τα δύο ονόματα ήταν Κορεάτης. Τότε η Κορέα ήταν υπό Ιαπωνική Κατοχή κι ο νικητής του Μαραθωνίου είχε διαλέξει αυτό τον τρόπο για να τονίσει ότι δεν ήταν Ιάπωνας, αλλά κάτι άλλο.
Στο Βερολίνο είχε πάει ως το μεγάλο φαβορί και δικαίωσε τη φήμη του. Από το 1933 έως το 1936 είχε κερδίσει τους δέκα από τους δεκατρείς Μαραθωνίους στους οποίους είχε πάρει μέρος. Κι εκεί στη πρωτεύουσα του Γ’ Ράιχ είχε συντροφιά στο βάθρο ένα ακόμα συμπατριώτη του.
Ήταν ο 3ος του αγωνίσματος. Κορεάτης κι αυτός, αλλά φορούσε το εθνόσημο της Ιαπωνίας. Τα δάκρυα και των δύο επάνω στο βάθρο την ώρα που ακουγόταν ο Ιαπωνικός Εθνικός Ύμνος δεν αφορούσαν μόνο τη νίκη τους, αλλά και την ελπίδα κάποτε να δουν την πατρίδα τους ελεύθερη. Ειρωνεία. Την είδαν ελεύθερη, αλλά εις διπλούν. Βόρεια και Νότια. Ας όψονται τα γεωπολιτικά παιχνίδια.
Εννιά συλλήψεις στη Κορέα
Πίσω στη πατρίδα του η είδηση της νίκης του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Οι συμπατριώτες του ένοιωσαν σε κάτι ανώτεροι από τους κατακτητές τους. Μία εφημερίδα όμως ξεπέρασε τα όρια που είχαν θέσει οι Γιαπωνέζοι. Δεν δημοσίευσε την επίσημη φωτογραφία όπου ο νικητής κοιτούσε την Ιαπωνική σημαία. Με ένα ψαλίδα έκοψαν τη σημαία κι άφησαν το νικητή. Εννιά δημοσιογράφοι της εφημερίδας φυλακίστηκαν για την ενέργειά τους αυτή.
Η περικεφαλαία του Κορίνθιου πολεμιστή
Ο Σον Κι Τσονκ έγινε πετυχημένος προπονητής, αλλά είχε ένα ακόμα
παράπονο. Οι διοργανωτές είχαν αθλοθετήσει ένα έπαθλο για το νικητή του
Μαραθωνίου του 1936. Ήταν μια χάλκινη περικεφαλαία Κορίνθιου πολεμιστή
του 700 πχ., την οποία είχε ανακαλύψει ο Γερμανός αρχαιολόγος Ερνστ
Κούρτιους το 1875 σε ανασκαφές στη Κόρινθο. Η ύψους 21,5 εκατοστά
περικεφαλαία δεν δόθηκε ποτέ στον Κορεάτη που έτρεχε ως Γιαπωνέζος
πιθανότατα έπειτα από διάβημα των ίδιων των Ιαπώνων που δεν ήθελαν να
ανεβάσουν κι άλλο την επιτυχία ενός αθλητή που δεν ήταν 100% δικός τους.
Η περικεφαλαία έμεινε στο Μουσείο του Μονάχου και το 1986 η εφημερίδα
«Βραδυνή» έφερε και πάλι στην επιφάνεια το θέμα. Έτσι οι Γερμανοί
παρέδωσαν στον ηλικιωμένο πλέον Σον Κι Τσονγκ αυτό που είχαν υποσχεθεί
το 1936. Η περικεφαλαία καταχωρήθηκε ως 904ος εθνικός θησαυρός της
Νοτίου Κορέας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου